Dogmazdi Kalbe İman
Dogmazdi kalbe iman, inmezdi arza Kur’an,
Meçhul olurdu esmâ, Levlâke yâ Muhammed!
Mâtem tutardi gökler, gülmezdi hiç melekler,
Mahzûndur Ars-i alâ, levlâke yâ Muhammed!
Feyzinle güldü âlem, gufrâna erdi âdem,
Aglardi belki hâla, Levlâke yâ Muhammed!…
Sayende erdi insan Tevhîde, yoksa putlar,
Mâbûd olurdu -hâsâ- Levlâke yâ Muhammed!..
Sefkatli annesinden öksüz kalan yetîme,
Benzerdi sanki esyâ, Levlâke yâ Muhammed!..
Gün görmeden baharlar, sislerle örtülürdü,
Zindan olurdu dünyâ, Levlâke yâ Muhammed!..
Inler dururdu sesler, her nagme hiçkirikdi;
Tutmustu Arsi sevkâ, Levlâke yâ Muhammed!..
Dünyâda tek hakîkat ugrunda can verenler,
Bulmazdi derde kimyâ, Levlâke yâ Muhammed!..
Al kan, figan içinde te’yîd ederdi zulmû;
Binlerle akinli sehpâ, Levlâke yâ Muhammed!..
